Archiwum Państwowe w Łodzi - Szkoła Letnia InterPARES

Szkoła Letnia InterPARES

InterPARES (International Research on Permanent Authentic Records in Electronic Systems) to największy projekt badawczy podejmujący kwestie zaufania oraz wiarygodności zapisów i danych w środowiskach cyfrowych. Jego misją jest stworzenie teoretycznych i metodologicznych ram do opracowania procedur zapewniających zaufanie publiczne, opartych na dobrym zarządzaniu informacją i trwałej pamięci cyfrowej.

Inicjatywa profesor Luciany Duranti – specjalistki w dziedzinie archiwistyki, dyplomatyki i dokumentu elektronicznego z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver – począwszy od 1998 roku skupia się na partnerstwie badawczym, które obejmuje ponad pięćdziesiąt uniwersytetów i organizacji publicznych i prywatnych w Ameryce Północnej, Ameryce Łacińskiej, Europie Zachodniej, Afryce, Australii i Azji. Cztery pierwsze edycje przedsięwzięcia InterPARES poświęcono rozważaniom nad wiarygodnością, autentycznością i integralnością dokumentu elektronicznego, prowadzonym na styku archiwistyki, zarządzania dokumentacją, prawa, technologii informatycznych, inżynierii komputerowej i polityki informacyjnej. Piąta, realizowana w latach 2021-2026 pod nazwą InterPARES Trust AI,służyć ma rozwojowi i wykorzystaniu sztucznej inteligencji na rzecz wspierania cyfrowej dostępności i przystępności dokumentacji.

Wyniki dotychczasowych studiów teoretycznych i praktycznych zaprezentowano uczestnikom Szkoły Letniej, odbywającej się w dniach 7-11 lipca br. w San Benedetto del Tronto we Włoszech.

InterPARES Summer School otworzyło sympozjum Artificial Intelligence to support the ongoing availability and accessibility of trustworthy public records – an overview of InterPARES Trust AI. Jedenastu prelegentów z akademicką precyzją zarysowało zamierzenia, metody i rezultaty projektu, które w sposób holistyczny objąć mają wszystkie aspekty archiwizacji wzbogaconej o komponent cyfrowy. W wykładzie inauguracyjnym profesor Duranti podkreśliła, że „I TRUST AI różni się od poprzednich, ponieważ nie dotyczy zapisów wytworzonych przez konkretną technologię, ale dotyczy wykorzystania sztucznej inteligencji do wykonywania funkcji archiwalnych w celu długoterminowej kontroli wszystkich zapisów cyfrowych na dowolnym nośniku i z dowolnego okresu w taki sposób, aby wiarygodność zapisów pozostała chroniona i weryfikowalna, a narzędzia i procesy były przejrzyste, sprawiedliwe, integracyjne, interoperacyjne i zrównoważone”.